იდუმალი მეგზური

ესეიგი ახლა მოვედი სახლში :) გზაში გადამხდა მაგარი თავგადასავალი :) ესეიგი უნივერსიტეტიდან როდესაც მოვედი ჩემს უბანთან სახლამდე სასიარულო მაქვს ცოტა ფეხით. ჰოდა მეც წამოვედი, ოღონდ ჯერ პური ვიყიდე. მოვდივარ და ვგრძნობ რომ უკნიდან ვიღაც მომყვება :) მივიხედე და არავინ არის, ან მე ვერ დავინახე, რადგან უკან ხალხი მოძრაობს. ჩემს სახლთან სიწყნარეა და ხალხიც არ მოძრაობს თითქმის :) ჰოდა მანდ ეს გრძნობა უფრო გამიმძაფრდა, რადგანაც ხალხის ხმაური და მანქანების მოძრაობა შეწყდა. სახლის კართან რომ მოვედი, მივიხედე უკან და რას ვხედავ :)) თურმე ვინ ყოფილა ჩემი მდევარი... ესიგი ტანით დაბალი ცოტა გრძელი, აი ის ფილმი მულწიკი ვისაც გაქვთ ნანახი "All Dogs Go to Heaven" მანდ რომ რიჩია ჩარლის მეგობარი :) ზუსტად ეგ გამეჩითა :)) თავიდან უნებურად გავიცინე რადგან ისე საყვარლად მიყურებდა რომ სიცილი ამიტყდა, შემდეგ ვუთხარი დამელოდე-მეთქი. სახლში შევედი თუ არა უცბად ნამცხვარი, პეჩენია, დავინახე მაგიდაზე და მაშინვე გამოვბრუნდი არ გამექცეს-მეთქი. გამოვედი და ისევ ისე დგას და მიყურებს. ვუთხარი მოდი ჩემთან-მეთქი და ცოტათი მოიწია მეც მისკენ გავწიე ნამცხვარი გამომართვა, პირში ჩაიდო და წავიდა :)))) ვეძახე აქ შეჭამე-მეთქი, რადგან კიდე ვაძლევდი ერთს მაგრამ წაღებით ვეღარ წაიღებდა და იქ შეჭმა ალბათ არ უნდოდა :( ესეიგი იმ ცუგოს თვალები არასოდეს დამავიწყდება, ნეტა იცოდეთ როგორი სასაცილო იყო :)))