მდა... ახლა ღამეა, ბნელა, გარეთ ქარი ქრის, მე აქ ვზივარ და ამას ვწერ. ნუ კარგია, მიყვარს ასეთი სიტუაციები, ახლა ისე ვარ, თითქოს თან ყველაფერზე ვფიქრობ და თან ყველაფერი მკიდია. არც მიხარია, არც მწყინს, თითქოს მთელს დედამიწაზე ყველას დავვიწყებივარ და ყველა ძილს მისცემია. ღამე მაგრად მიყვარს, რადგან ყველას ძინავს ამ დროს და არავის სცალია. ყველა სიზმრებს ხედავს, მე კი მეძლევა საშუალება დავტკბე, ამ იდიოტური, ცხოვრებით, ცოტა ხნით მაინც. ახლა მინდა რომ სულ ასე გაგრძელდეს, და არავის გავახსენდე, არც არავინ გაიღვიძოს არასოდეს, ყველა დარჩეს თავიანთ სიზმრებში და მე მაცალონ ცოტახნით ბედნიერება. მაგრამ ოცნებები ხომ არასოდეს სრულდება, რათქმაუნდა ხვალიდან იგივე დაიწყება. გაეღვიძება ხალხს, ახმაურდება გარშემო ყველაფერი, მანქანების ხმებით ადამიანების გამოძახილებითა და ნათელი დღით. დაირღვევა ეს სიწყნარეც და ქარის, რომელმაც ახლა ლამისაა სახლიანად წამიღოს, მის ხმასაც არ გამაგონებენ. არადა რა კარგია ახლა :(
Friday, May 9, 2008
Night dreams
Posted by
მელია
at
3:37 PM
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comments:
ადამიანი – carpe diem ხარ რა :)) :2kiss:
Post a Comment