ბლაბლაბლა

-კარგი რააა მასე როგორ შეიძლება?!
-მოიცა რატომ არ შეიძლება?
-იმიტომ რომ სირცხვილია! 
-ვინ ადგენს რა არის სირცხვილი?!
-ადამიანები, და საზოგადოება
-ანუ უმრავლესობა რასაც გადაწყვეტს უნდა დაეთანხმო?!
-სხვა გზა არ არის...
-და რა ხდება იმ შემთხვევაში, თუ უმრავლესობა ცდება?
-დროთაგანმავლობაში, როდესაც მათთვის ნათელი გახდება, რომ ცდებოდნენ, ამას ნანობენ...
-ნანობენ? რას ქვია ნანობენ? სინანულით შველიან რამეს?
-რათქმაუნდა ვერაფერს ვერ შველიან, მაგრამ ამით სინდისს ისუფთავებენ და თავის თავს თავადვე პატიობენ. აჯერებენ საკუთარ თავს რომ შეცდომა დაუშვეს და ეს მათ მიეტევებათ.
-სად მიეტევებათ?
-ცაში.
-და რომ არ მიეტევოთ?
-ნუ, ეს არავინ იცის სინამდვილეში, მიეტევებათ თუ არა, მაგრამ ურჩევნიათ ოპტიმისტები იყვნენ... თუმცა ყველა ასე არ არის, ზოგი ცხოვრების ბოლომდე ვერ ხვდება, რომ შეცდომა დაუშვა.
-ანუ, მე შემიძლია დანაშაული ჩავიდინო და შემდეგ საკუთარი თავი დავაჯერო, რომ მე ეს დანაშაული შემთხვევით ჩავიდინე?!
-გულწრფელად უნდა გწამდეს მაშინ...
-რისი? ვისი?
-ღმერთის
-ღმერთის? ღმერთი რატომ არ ცდილობს, რომ დანაშაულებები შეაჩეროს? ღმერთს ხომ შეუძლია უამრავი უდანაშაულო იხსნას სიკვდილისგან? წესრიგი და სამართალი დაამყაროს? რატომ არ აკეთებს ამას?
-არვიცი...
-ანუ ღმერთი ადამიანის სინდისია, ასე გამოდის...
-შეიძლება...
-რა მოხდება მაშინ თუ გაირკვა რომ ღმერთი არ არსებობს, არც სატანა არსებობს, არც სამოთხე და ჯოჯოხეთი?
-ქაოსი დაიწყება სამყაროში...
-იქნებ პირიქით, კარგიც იყოს ეს?
-შეიძლება კარგიც იყოს, მაგრამ შემდეგ გაქრება შიში, ზღვარი რომელიც ადამიანებს რაღაცას უკრძალავთ...
-ანუ გამოდის, რომ ყველაფერს ღმერთის შიშით აკეთებენ, ან არ აკეთებენ ადამიანები?
-დაახლოებით მასეა.
-რატომ დაახლოებით?
-იმიტომ რომ ყველა ადამიანი ღმერთის შიშითა თუ სიყვარულით არ მოქმედებს, მათ უბრალოდ მოსწონთ სიკეთისა თუ სიბოროტის კეთება. სულ ეს არის...
-გამოდის, რომ ზოგიერთ ადამიანს სინდისი კიდევ აქვს?
-ზოგიერთს...