ლექსი

აუ დაღლილი ვარ სულ, არაფრის თავი არ მაქვს, სულ რეიტინგულები მაქვს მთელი კვირაა და თან რაღაც საზიზღარი ცხრილია  :(( ჯანდაბა მაგათ, ვეღარაფრისთვის ვიცლი. ისე მეძინება ახლა, რომ თუ ჩავედი ბოლომდე გამიხარდება. დღეს საინტერესო დღე მქონდა... დღეს ამდენი წლის მანძილზე პირველად ვნახე თუ როგორ "კერავენ" ბიჭები გოგოებს :დრუგ: მმმმ... ცოტაღა დამაკლდა რომ დეპრესია არ დამმართნოდა კიდევ კარგი გამოვასწარი :გოგი: =) საერთოდაც მინდა ლექსი წავიკითხო, დეკამ მომაწოდა ეს იდეა. ეს ლექსი დავიწყე მე, შემდეგ ჩემმა ჯგუფელმა მიამატა ქვედა სწროფი, ჩემს ბლოკნოტში შემდეგ სხვა ჯგუფელმაც და ასე :))) შემდეგ ისევ მე : ))) სულ 4 ვიყავით :| იდეა როგორც ყოველთვის ჩემია :ბის:

ღამეა, ბნელა, მივდივარ ნელა

შავი კამეჩი შემხვდა ქუჩაში

კატა ეჭირა ჩამომხვრჩალი

ნეტავ რა უნდა მერაბს?!

მთვარიან ღამეში, მიდის კამეჩი

რას ერჩი? რას ერჩი?

ზღვა ღელავს, როგორც ტომატი

ხელში მიჭირავს მე ავტომატი

მერაბი მისდევს ყვირილით კამეჩს

მასწავლებელი მიჩეჩავს აზრებს

მთვარე ანათებს ზეცაზე ვხედავ

რა ლამაზია კამეჩი, ხედავ?!

დედამიწა ტრიალებს,

კარუსელი წკრიალებს,

სალამური წკრიალებს,

კამეჩი კი ღრიალებს

სახლში ვარ მარტო

პადვალში მაქვს პალტო

ამოვიტანე პალტო

აღარა ვარ მარტო

უკამეჩოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე

პალტო რათ გინდა

ღამეა ბნელა

კატა კნაოდა ნელა

არადა რა კაი პალტო იყო?!

კატა კი კნავის

კამეჩი ბღავის

მე კიდე კამფეტი დამიდნა ლამის

პალტო კი უხმოდ

მიჯერებს თითქოს

კამეჩებს ვხედავ

სიზმარში ვითომ

ჰოი, კამეჩო

ჩემო ძვირფასო

როგორ მიყვარხარ,

ვით შეგაფასო?!

კამეჩს შევხედე ამღვრეულ სახით

რქა მოუჭრია ვიღაცას ხმალით

რა ლამაზია კამეჩი რქებით

ნუ შეეხებით ცოდვილის ხელით!

ეს შეიძლება თქვენთვის გაუგებარი იყოს რადგან ჩვენ ოთხმა გადავწყვიტეთ თანამედროვე სენტიმენტალიზმს დავუდოთ საფუძველი და შემდეგ განვავითაროთ :))))))))))

პ/ს

ბატო შენ რომ გგავს იმისიცაა რამდენიმე სწროფი :) 

Welcome back

ოჰო, როგორც იქნა გამოსწორდა ჩემი ბლოგი და ახლა უკვე შემიძლია განვაგრძო მოღვაწეობა :ბის: ახლა ვზივარ და ვფიქრობ რა დავწერო... არადა სანამ ბლოგი გამოსწორდებოდა, რამდენი აზრი მიტრიალებდა თავში და რამდენი რამის დაწერა მინდოდა, მაგრამ ახლა დამავიწყდა :| ასე მჭირს ხოლმე სულ :(( მერე გამახსენდება და დავწერ :ჯუმპ:

Nightwish

უჰ, ამ ბოლო დროს აღარ ვუსმენდი, მაგრამ მივხვდი რომ არ შემიძლია უამისოდ... იგივე სიმღერები, თითქოს ჩახვეული კასეტა. მმმმ... გინდა პაპსავიკი მეძახეთ გინდა ისა :( მარა არა ჩემთვის ყველაფრის წყაროა ეს ჯგუფი, სიცოცხლის წყარო... ახლა ვუსმენ და ბედნიერი ვარ და ახლა მივხვდი რატომ ვიყავი ეს ბოლო დრო ცუდ ხასიათზე... ომგ, რა ბედნიერებაა... სულ განსხვავებული, ისეთი როგორიც მე მიყვარს, შორს რომ მივყავარ, ძალიან შორს... ნამდვილად ეკუთვნოდათ 1 პოსტი ჩემს ბლოგზე, რადგან უამათოდ ვერ ვცხოვრობ :ლავ: 

Walking in dreams

ეს, ჯერ კიდევ გუშინ, შუაღამისას უნდა დამეწერა, მაგრამ არ დავწერე. საოცარი ღამე მქონდა გუშინ, დავწექი და ფიქრებმა ძალიან შორს წამიღეს, ასე მემართება ხშირად, მაგრამ ეს ის მომენტი იყო როდესაც ჩემმა ყველა აზრმა თუ ფიქრმა ერთად მოიყარა თავი. უამრავი რამ მიტრიალებდა გონებაში, ემოციები ერთიანად მიტევდნენ და ვერ ვაკავებდი. ყველაფერი არეული იყო, ტვინმა თითქოს დასვენება გადაწყვიტა და მისი საქმე სულ მე მომანდო. არ ვიცოდი რა მინდოდა, მეტირებოდა, მეცინებოდა, მიხაროდა, მეძინებოდა, მეფხიზლებოდა... ეს ყველაფერი და მრავალი ასეთი ტრიალებდა თავსა და გულში. მემართება ასე ხოლმე, მაგრამ არც ისე ხშირად. გუშინ განსაკუთრებული იყო რატომღაც, მინდოდა ავმდგარიყავი და იმ დროს ჩემი აზრები ბლოგზე დამეწერა... მაგრამ ვერ შევძელი, რადგან მონიტორის სინათლეს ვერ გავუძლებდი ვიცოდი. ძილი არ მეკარებოდა, თავზე ბალიში მეფარა, თვალები რაც შემეძლო მეხუჭა და ვფიქრობდი... ვფიქრობდი ბევრ რამეზე, თითქოს ისეთ რაღაცებზეც, რითაც ადრე არასოდეს დავინტერესებულვარ. მდინარეში ჩაგდებულს ვგავდი, ხან იქით მივეხეთქებოდი, ხანაც აქეთ. ვფიქრობდი, თუ საერთოდ რა მინდა აქ? საიდან მოვედი? ან თუ მოვედი რამ მომიყვანა? რამ მომიზიდა ამ სამყაროში? ასეთი ნამდვილად არაფერია აქ. მე შეცდომით მოვხვდი აქ და ამაში უფრო ვრწმუნდები დღითიდღე... თავისებური სკოლა გავიარე აქ, და რაღაც ახალი გავიგე, მაგრამ არ ვიცი რატომ დამჭირდა ეს ამდენი უბედურება. რატომ არ შემიძლია ვიყო თავისუფალი და ვთქვა ყოველთვის ის რაც მომწონს და რაც არა? დავაკვირდი და აღმოვაჩინე, რომ სადაც ჩემს აზრს გულწრფელად გამოვთქვამ იქ ყველა გამირბის... ასეთი საშინელი ვარ? ალბათ. მაგრამ რატომ არ ვარ მეც ჩემნაირ საშინელებებთან? არა დეპრესია არ მჭირს და არც ვაპირებ მივაკარო ჩემს ცხოვრებას, მაგრამ არსებობს რაღაცები რაც არ მასვენებს... ჩემში ბრძოლაა, ვცდილობ, რომ ჩემს თავს გავცე იმ კითხვებზე პასუხი, რომლებიც არ ასვენებს, მაგრამ აშკარად არ გამომდის. მე რაც მჭირდება ამ სამყაროში იმას ვერასოდეს ვერ მივიღებ, რადგან ის აქ არ არის. მოდი შევეშვათ ჩემს თავს და გავიხაროთ იმით რაც გვაქვს (აი ეს რომ დავწერე ძალიან, ძალიან ბევრი ვიფიქრე და ვერაფერი მოვიფიქრე, მაგრამ მთავარია რომ რაღაც გვაქვს, ესაც სასიხარულოა) გავიხარო, ყოველი დაღამებით და გათენებით... არ დავითვლი დღეებს რამის შეცვლის მოლოდინში. ფსიქოლოგების უყვართ ეს სიტყვები "პრობლემებს ვერ შეცვლი, შენ უნდა შეიცვალო" ანუ რა გამოდის, უნდა შევეგუო იმას რასაც უკვე შევეგუე და მეც იმ წყალს გავყვე რასაც სამყარო მიყვება? და ეს ბედნიერებას მომიტანს. არანაირად არ ვიტანჯები და არ განვიცდი ტკივილს, მაგრამ უცნაური რაღაცები ხდება ჩემს გარშემო. მიკვირს, აი ყველაფერი მიკვირს. ბევრ რამეს ჩემებურად ვუდგები, ცოტა არაადამიანურად, ვცდილობ გავერიო ადამიანებში და შევეგუო მათ, ვცდილობ შევითვისო ისინი და მივიღო როგორებიც არიან. ჯანდაბა, ყველაფერი ისე მალე მთავრდება, რომ დაწყებულიც არ მაქვს ხოლმე, სულ ასე მემართება. გადავწყვიტე კიდევ 1ხელ, რომ საერთოდ შევეშვა მათთან დაახლოების მცდელობებს, რადგან სულ არაფერი მირჩევინა იმ ყველაფერს რაც მათ უხარიათ. უჰ, როგორ მენატრებოდა ის დრო, ის მოგონებები, მაგრამ ახლა ისიც აღარ მინდა. საერთოდ არ მინდა არაფერი, ვფიქრობ მომავალზე, ჩემს მომავალზე... მინდა გამოვიცნო, ვფიქრობ ხვალეზე, მაგრამ წარმოდგენა არ მაქვს რა მოხდება შემდეგ... მაგრამ 1 ნამდვილად ვიცი, ეს სინამდვილე მაწვალებს კიდეც. მინდა ყველა იქ ცხოვრობდეს სადაც უნდა, რა გარემოშიც, მართლა მინდა... არ ვიცი რამ გამახსენა, მაგრამ ადრე როდესაც პატარა ვიყავი და კითხვა ახალი ნასწავლი მქონდა, იყო 1 ლექსი, რომელიც არც რითმებით გამოირჩეოდა და ვერც პოეტობას დაიკვეხნიდა მისი ავტორი. საშინელი რითმა ჰქონდა, მოხუც დედაბერსა და ძროხაზე იყო... დიდი არაფერი, რომ წაიკითხო რა სისულელეაო იტყვი და გადაშლი, მაგრამ რამდენჯერაც იმ ლექსს წავიკითხავდი სულ ვტიროდი, და ვფიქრობდი თუ როგორ იტანჯებოდა ის ძროხა... ( 

Try if you can

ყველა სიზმარი ამიხდა, ახლა მომბეზრდა ძილი. დროა ამაყად გავახილო თვალები და ვთქვა, რომ თურმე შემძლებია... ჰმ, მეცინება... მეცინება როდესაც შენზე ვფიქრობ. რა მჭირს იცი? ხანდახან ძალიან მაგარი ვინმე მგონიხარ და სიამაყის გრძნობით ვივსები რომ მე მეკუთვნი, მაგრამ არის მომენტები როდესაც მეცოდები... მეცოდები, მაგრამ არ მეზიზღები... მე და შენ მარტოები არ ვართ ამ ქვეყანაზე და არც, რაიმე გაგვაჩნია ისეთი, რასაც ფასი ექნებოდა ამ სამყაროში... ჰო, მე ვიცი რომ საშინელება იყო ეს კვირა, შენც დაიღალე და მეც დამღალე... იცი ამ ბოლო დროს ძალიან ბევრს ვფიქრობთ. ფიქრები ერთნაირი გვაქვს, მაგრამ სხვანაირად ვიღებთ ამ ყველაფერს. თუ შენ გწყინს და ცუდად ხარ, მე მიხარია და მეცინება... და პირიქით... პრინციპში ვერც ვხვდები რატომ გყოფ ჩემგან, მაგრამ ასე კარგად ვგრძნობ თავს უფრო. ყოფითი პრობლემები არ მიყვარს, არ მიყვარს მათზე ფიქრი, ვფიქრობ, რომ დრო ამაზე არ უნდა დაკარგო. ვამბობ დრო არ უნდა დაკარგოო, მაგრამ რისთვის გინდა ეს დრო? გეშინია დრო არ გაგივიდეს და შემდეგ გული არ დაგწყდეს ფუჭად დახარჯულ დროზე ხო? :)) ჰო ეგაც მკიდია მე... არ შეიძლება ასე ხდებოდეს, არ შეიძლება... ნუთუ შეიძლება სიკეთე და ბოროტება ერთად ცხოვრობდეს და ერთმანეთს ხელს არ უშლიდნენ? არ ვიცი ეს როგორ მოახერხე, მაგრამ შენ მე მაკვირვებ და ვამაყობ შენით. მაგრამ ერთ საკითხში ორივე ვთანხმდებით... ოჰო, ეს საკითხი მიყვარს ისევე როგორც მას... თვალებს დახუჭავ და შემდეგ მივდივართ, მივდივართ და ვნახულობთ, შესანიშნავია, გასაოცარია, როგორ შეუძლია ეს გააკეთოს? გული ჩქარდება, სისხლი სწრაფად მოძრაობს, ყველა ემოცია ერთად იყრის თავს, ტვინი ითიშება და ბოლოს აღარაფერი... აღარაფერი, არსად, სიცარიელე, სიმშვიდე და ოცნება... მე შევეცდები შევცვალო ჩემი ცხოვრება, მაგრამ არავის დახმარებით, რადგან ასე არ მინდა... მინდა ჩემი ცხოვრება მხოლოდ ჩემი იყოს, რადგან ამ ბოლო დროს, ძალიან უხეშად იჭრებიან მასში, თან ისეთები ვინც "მიცნობენ" :)) ჰუჰ აბა თქვენ იცით გკოცნით შუბლებზე :)) მოდით, მე ღია ვარ... ყველანაირად... არაფერს ვმალავ, ჩემი ცხოვრება თქვენთვის Free zone დ გამომიცხადებია... მოდით თუ რამეს გაიგებთ, მაგრამ მაინც ვერაფერს გაიგებთ და როგორც ყოველთვის ამასაც ჩემს ჩემებურობას მიაწერთ :| მე არ ვბრაზდები და არ აგიკრძალავთ ჩემი ცხოვრების ქექვას, ქექეთ რამდენიც გინდათ, მთავარს ვერ იპოვით მაინც, რადგან მთვარი ჯერ არც მე მიპოვია... მე მარცხნივ არ გავუხვევ, არც მარჯვნივ, არც პირდაპირ ვივლი... უბრალოდ ვიდგები :) ჩრდილში, გრილში... მე რომ მიყვარს ისე...

მთაში

ნუ ამისთვის ნამდვილად ღირდა ნერვები რომ მომიშალეს :ბის: კი, კი, ნამდვილად ღირდა :ლოვე: 

ჰოდა ჩამოვედი 

სხვა სურათებს მერე იმასვიზამ :უსერ: 

ბევრირაღცაშეკუმშული

ნეტა ეს როგორ დაემართა, მივედი და ტიროდა, რა ატირებდა? ფეხის ხმაზე ჩემსკენ მობრუნდა, თვალებზე ნაჭერი ჰქონდა აკრული. გამიკვირდა, ნეტა რა მოუვიდა-მეთქი, მივედი და მკითხა, რომელი ხარო. მის გვერდით ჩამოვჯექი და ვუთხარი მე-მეთქი. ტირილი დაიწყო, ვერ ჩერდებოდა, მეც გაშტერებული ვიჯექი და ვუყურებდი, ნეტა რა დაემართა-მეთქი. 

-ხედავ რა დამმართეს? თვალები, აღარ მაქვს თვალები... ჩემი თვალები...

-...

-არა, ოდესღაც ყველაფერს ვხედავდი, მაგრამ ახლა? რა მეშველება... ხო იცი რას ნიშნავს ჩემთვის უმზეობა? ვიცი, რომ იცი როგორ ვიტანჯები ახლა... 

-ადგა და წავიდა, ხმა აღარ ამოუღია... მე თითქოს ენა გადამეყლაპაო, ჩემთვის ჩუმად ვიჯექი ისევ იქ... შემდეგ მეც წამოვედი.

მოვდივარ ქუჩებში და ხალხი ნელა მოძრაობს, ლანდებივით, ყველა თავის საქმეს აკეთებს და საკუთარი თავისთვის ზრუნავს... მე? მე ვხედავ მათ... ვხედავ მათ სურვილებს, მათ მომავალს... ოღონდ დღეს უკვე აღარ მეცინება, ვეღარ მეცინება...

ჰო, თქვენ კარგად იყავით და მეც მოვახერხებ რამეს იმედია, მაგრამ ვერაფერსაც ვერ მოვახერხებ. იქნებ სწორად ვერ ვხედავ? არა, რაღაც უბედურებააა... ზოგადად, მიჩვეული ვიყავი ასეთ ქმედებებს მათი მხრიდან, მაგრამ თავიანთ თავზე ფიქრი გადამეტებულია, არა მაინც რა სისულელეა. 

მაგრამ შენ მე მაბრაზებ დაიმახსოვრე... შენ ჩემთვის კარგი არ გინდა, მემგონი... ასეთი ფიქრები მიტრიალებს თავში და შენ კარგად იცი ეს! ჰო იცი როგორც ვართ? არ შეიძლება, რომ ერთმანეთს ვუღალატოთ ამ დროს...

ვერ ვგრძნობ როგორ ვარ, ბედნიერი ვარ, უბედური, გახარებული, თუ გაბრაზებული... არეული ვარ ძალიან, მაგრამ ყოფით პრობლემებს რაც შეეხება მოსალოცად მაქვს საქმე... ყნოსვა დამიბრუნდა კვლავ, ნუ ეს არც ისე კარგია, მითუმეტეს სამარშუტო ტაქსებში, მაგრამ მაინც მიხარია... და სიზმრები, ცუდი სიზმრები, წავიდნენ ჩემგან :) რაღაცაში მაინც ხომ უნდა გამიმართლოს? 

აი ახლა მეცინება, თან ისე ძალიან, რომ ვერ ვიკავებ და ვხარხარებ... მაგრამ არ ვიცი რაზე :( არა კი ვიცი დაახლოებით, მაგრამ ჩემი სიცილი ზოგადია და ზოგადად, გლობალურად ვიცინი. 

უჰუ 

წავედი მე მუსიკას უნდა მოვუსმინო :(

ოჰო

-ოჰო

-რა ოჰო?

-ოჰო

-ისე ოჰო?

-აჰა ისე ოჰო

-რატომ ისე ოჰო?

-იმიტომ რომ ასე ოჰო არ მინდოდა

-რა აზრი აქვს? ოჰო ისეც ოჰოა და ესეც :|

-ჰო მარა მე ისე ოჰო უფრო მომწონს

-რატომ მოგწონს ისე ოჰო?

-იმიტომ, რომ ესე ოჰო არ მომწონს.

-ანუ, რახანც ესე ოჰო არ მოგწონს მხოლოდ მაგიტომ მოგწონს ისე ოჰო?

-ისე ოჰო არ შეიძლება?

-კი როგორ არ შეიძლება, მაგრამ რატომ მაინც და მაინც ოჰო?

-მაშინ აჰა, რომ ყოფილიყო მკითხავდი რატომ აჰა და არა ოჰოო?

-ოჰო

-აჰაა