Wednesday, February 25, 2009

ვიდეობლოგი

როგორ გავახაროთ დებილი ბავშვი?

ცენტები ვაჩუქოთ 

=))))))

ხო ვიდეობლოგი გავაკეთე და რავი აბა :| 



10 ცენტი from Gio bubu on Vimeo.

Monday, February 23, 2009

რა ჯანდაბაა?!

და საერთოდ მართლაც რა ჯანდაბაა?! 

ვერაფერი ვერ გავიგე

:|


:ჯუმპ: :ჯუმპ: :უსერ:

Friday, February 20, 2009

ბავშვებს წავუღებ

ტყის პირას მოხუცი კაცი ცხოვრობდა, პატარა ქოხი ჰქონდა, არც დიდი რამე სიმდიდრე გააჩნდა, გვარის გამგრძელებელი ან დამმარხავიც არავინ ჰყავდა. ტყეს სამხრეთიდან ტბა ესაზღვრებოდა და მოხუცსაც ბუნებისგან მომადლებული სარჩოსაბადებლით გაჰქონდა თავი. დღისით თევს იჭერდა, ძროხებს უვლიდა, და თავის ბოსტანში ჩაჰკირკიტებდა ბოსტნეულს. ქოხი ისე ახლოს იყო ტყესთან გეგონებოდათ მასშია შეზრდილიო და რომ არა მისი კარი ვერც შეამჩნევდით ქოხს. საღამოს საქმეს რომ დაამთავრებდა ქოხში ბუხარს გააჩაღებდა და ბუხრის წინ დაჯდებოდა. ვერავინ მოგიყვებათ მის ფიქრებზე, მისი წარსულიც არავინ იცის, შესაბამისად მისი ფიქრები მხოლოდ ჩვენი ფანტაზიის ნაყოფი იქნება. ასე გადიოდა დღეები, თვეები და წლები. მოხუცი გარდაიცვალა და თითქოს არავის უნდა ხსომებოდა ის, მაგრამ მე ხომ მახსოვს? ასე რომ ის კიდევ ცოცხალია!



როდესაც ფოთლები შრიალებს ტარიელი ტირის, ტარიელს უყვარს ბუნება და ნატრობს, რომ არასოდეს არ დაკარგოს მისი შეგრძნებს უნარი, მაგრამ დგება დღე როდესაც მას ნესტანი შეუყვარდება და იგი უმალ ივიწყებს თავის სიყვარულს! ტარიელი უმოწყალოდ უსწორდება მათ, ვინც წინ გადაეღობება და მათაც, ვინც მის ყურადღებას მიიპყრობს. სწორედ ასეთ ნერვიულ ნიადაგზე შემოაკვდა 2 ლომი და შემდეგ თავის მეგობარ ავთანდილსაც აწყენინა. განვლო ხანმა და ტარიელი გარდაიქმნა სულ სხვა ადამიანად, სიყვარულმა მას ძალა მისცა, რომელიც კაცობრიობისკენ მიმართა. მაგრამ მე ვერ დავიჯერებ, რომ ოდესმე როდესაც ტარიელი ფოთლების შრიალს გაიგონებდა თვალები არ აუცრემლიანდებოდა.




პირველყოფილმა ადამიანმა, როდესაც ცეცხლის სითბო შეიგრძნო, იმ დღიდან უცეცხლოდ ყოფნა ვერ წარმოუდგენია. საინტერესოა პირველყოფილ ადამიანს, რომ უნიტაზი ენახა რას იზამდა? ალბათ იმდროინდელ სამყაროშიც იყო უნიტაზის მაგვარი რასაც პირველყოფილი ოკუპანტები თავიანთ ტომში ეზიდებოდნენ ხოლმე. მაგრამ მთავარი ის არ არის, რომ რაც მათ უკვირდათ ჩვენ ახლა აღარ გვიკვირს. მთავარი ისაა, რომ თვითონ ადამიანებმა განიცადეს ცვლილება, ევოლუცია, მაგრამ გრძნობები იგივე დარჩა! საინტერესოა, რატომ არ განიცადა ადამიანთა გრძნობებმა ევოლუცია?




სულ მაინტერესებდა, სპაიდერმენს ის ქსელები ოდესმე ელეოდა თუ არა. თუ სპაიდერმენს ქსელები ელეოდა მაშინ მას შესამჩნევი უპირატესობით გაუსწრებს სუპერმენი, მაგრამ ასეც რომ არ იყოს, სუპერმენი ხომ ყველაზე ძლიერია, რაღათქმაუნდა სხვას ვის შეუძლია პლანეტას ისე სწრაფად შემოუფრინოს (იური მოკვდა) უკუღმა, რომ დრო უკან დააბრუნოს და საყვარელი ადამიანი გააცოცხლოს. სუპერმენში სუპერგმირობა მისი ძალა იმდენად არ არის ვიდრე მისი გული და მისი დამოკიდებულება სამყაროსადმი. განა თითოეულ თქვენგანს ისეთი ძალა, რომ მიენიჭოს როგორიც მას ან სპაიდერმენს აქვთ, საკუთარი თავებისთვის არ გამოიყენებთ?! სწორედ ამ თვისებების გამოა ის სუპერმენი და არა იმიტომ რომ ტყვიებს კბილებით იჭერს, ტანკებს ღეჭავს და ასტეროიდებს ისხლიტავს.











დღეისთვის საკმარისია მეგობრებო ექიმი მოდის დამამშვიდებელი უნდა გამიკეთოს.

ხვალ განვაგრძოთ :)

Thursday, February 19, 2009

13th warrior


მე ვხედავ მამას ჩემსას,

მე ვხედავ დედას ჩემსას, 

მე ვხედავ ჩემს ძმებს და დებს,

მე ვხედავ, მთელს ჩემს მოდგმას, დასაბამიდან! 

ისინი მეძახიან, რომ დავიკავო ადგილი მათ გვერდით, 

ვალჰალაში, 

სადაც მამაცები იცოცხლებენ,

მარად!





Monday, February 16, 2009

მძულს დასასრული

ვერ ვიტან :(

ეჰ ასე არ უნდა დასრულებულიყო :(

მაგრამ ძალიან მაგარი იყო :| კაპიტანი ლოუტონის სიკვდილი :((((( ეეე

ააა

რატომაა რომ ყველანაირი დასასრულის დროს საზიზღარი განწყობა მეუფლება და მგონია, რომ რაღაც დიდი დავკარგე? 

მაგრამ ალბათ ესეც ისევე გადამავიწყდება როგორც სხვა დასასრულები :(

Thursday, February 12, 2009

უდროოდ


აბა მე რავიცი, თქვენ იცით. ძალიან მოწყვეტილი ვარ გარემოს, ასე მგონია ცხოვრებას ჩამოვრჩი ან გავუსწარი ან რაღაც, მაგრამ აშკარაა, რომ მასთან აღარ ვარ. ყველა ერთნაირი მეჩვენება, ეს საზიზღარი აზრი ამეკვიატა და თითქოს ეს არ მყოფნოდა ახლა უკვე რაღაც პერსონაჟებს ვუკავშირებ ჩემს თავს. იმდღეს საშინელი ღამე მქონდა, არ მინდა საერთოდ იმის გახსენება. საშინელ სცენას შევესწარი, რომელმაც ძალიან შემაშინა და საბოლოოდ დამარწმუნა, რომ დაოჯახების შემდეგ სიყვარული ქრება. არ მიყვარს ასეთ თემებზე საუბარი, მაგრამ ჩემი თვალით ვნახე ცოლ-ქმრული ურთიერთობის უკან სვლა. იმ დროს პატარა ბავშვი ვიყავი და შევცქეროდი, მათ და უფრო და უფრო მეშინოდა, რომ მასე შეიძლება მეც ოდესმე დამმართნოდა. დღეს კარგი ამინდი იყო და მტვერი ჩამოვიფერთხე, გარეთ გავედი და მზიანი დღით ვტკბებოდი. ვუსმენ, მაგრამ სხვაგან დავფრინავ, თავიდანვე ყველაფრის ინტერესს ვიკლავ და ჩემს ნაჭუჭში უფრო ვიკეტები. არ მიყვარს ასე, რომ მომდის, მაგრამ რამდენჯერაც ვცადე ყველა ცდა ფუჭი აღმოჩნდა.